Category: Muziek

Over planning gesproken

Een dag terug in Nederland zijn en dan alweer naar een concert van Toto in de Ziggo Dome? Jazeker, als je goed plant moet dat gewoon te doen zijn. Maar over die planning wilde ik het niet eens hebben. Wel over: spoorwerkzaamheden, werk aan de A1, een concert van de Toppers in de Amsterdam ArenA, en dan ook nog dat concert van Toto in de Ziggo Dome. Je zou dan misschien verwachten dat men daar qua verkeersstromen nog wat rekening mee zou houden, maar nee, de hele Arena Boulevard stond vol met hossende Toppersgangers en ook aan de kant van de Ziggo Dome stonden deze liefhebbers van witte en/of fluorescerende kleding bij de FEBO en het Ajax Cafe aldaar mee te zingen met toppers als Oh Sapperdiosia en Ik Voel Me Zo Verdomd Alleen. Afgaande op het geklaag in de Ziggo Dome was het qua autoverkeer op de Holterbergweg en het vinden van een parkeerplaats al net zo erg.

Toppers Apocalyps

Goed, Toto dus. De oude mannen (vooral David Hungate, die zijn bas dan ook niet met een draagband om de schouder had maar gewoon op een soort hoge standaard had staan) begonnen zowaar op tijd door de Ziggo Dome heen te knallen. Wat erg fijn was voor het geheel was dat percussionist Lenny Castro na jaren afwezigheid weer mee was op tour. Onmisbaar voor het gedreun van Burn, en zeer welkom bij Bottom of your Soul en natuurlijk Africa. Steve Porcaro deed eindelijk eens live wat lead vocals, op zijn eigen nummer Takin’ It Back en als verrassing wist Joseph Williams de lead vocals van Caught In The Balance op zich te nemen.

Één van mijn favoriete Toto nummers, The Road Goes On, werd in vorige tours vaak wat ingekort en als akoestisch nummer gespeeld. Deze keer is het precies andersom, Luke had naast zijn trouwe electrische Music Man L3 gitaar nu ook opeens een Yamaha Acoustic om de nek hangen, en het pre-solo stuk werd uitgebreid om hem de tijd te geven om van gitaar te wisselen. Het publiek wist ondertussen fijn het “Wo-ho-ho” stukje mee te zingen en in plaats van de aloude aansteker stak men de mobiele telefoon in zaklampstand in de lucht om het geheel wat extra sfeer te geven. Excuses voor de slechte kwaliteit, maar dit geeft de sfeer wel een beetje weer:

De eerste toegift bracht ons de opening van de vorige tour: Child’s Anthem / On The Run / Goodbye Elenore. En als tweede toegift: “Did we forget something?” Ja natuurlijk, daar kwam Africa dan, overigens uitstekend gedrumd door Shannon Forrest. Shannon wordt wel eens een Jeff Porcaro-kloon genoemd, en tot nu toe moest ik dat beoordelen op basis van wat YouTube films (zie ook hieronder). Nu ik hem in het echt heb gehoord: ja, het klopt wel eigenlijk, en daarmee is hij de ideale tourdrummer voor Toto. Als vervanging van Keith Carlock neem ik aan nog steeds, die ooit werd gepresenteerd als de nieuwe drummer na het vertrek van Simon Phillips, om vervolgens na een paar keer optreden doodleuk met Steely Dan op pad te gaan. Dit jaar dus weer.

Stiekem had ik natuurlijk gehoopt dat er weer een DVD / BluRay uit zou komen van de band in deze samenstelling met deze setlist, maar ondanks dat ik slechte cijfers voor zowel Wiskunde A als Wiskunde B haalde op de middelbare school, reken ik er maar niet op. Desalniettemin heb ik zaterdag genoten van een geslaagd concert met de perfecte mix van nieuwe tracks van het laatste album (Toto XIV), de verplichte klassiekers, een greep uit de oude albumtracks en zelfs een cover van Jimi Hendrix’ Little Wing. Als ik de uitspraken van de heren zelf mag geloven staat er volgend jaar weer een tour op de planning. Laten we het hopen.

Toto XIV

TotoXIV_800
Ik zal het maar meteen toegeven: het nieuwe album van Toto werd mij al in januari via een geheim Dropbox-linkje toegestuurd. Het hele album heb ik dus al meerdere malen van onder naar boven en van links naar rechts kunnen beluisteren voordat ik deze post inelkaar draaide. Nu, maart 2015, is het dan echt zover, en is Toto XIV, het allernieuwste album van onze Californische Rock ’n Rollator helden (want: al zo’n 38 jaar actief) beschikbaar op CD, op vinyl, via iTunes en ook bij uw lokale Spotify-dealer. En vast bij de torrentboer op de hoek, maar die negeren we even.

Recensies vind je overal en nergens op het web, maar wat zijn dan voor mij de hoogtepunten?

Running Out Of Time
De openingstrack hakt er gelijk in alsof de mannen nooit weg zijn geweest. Uptempo, met tijdens de coupletten een door de synthesizers en gitaren gevormd eng / spannend sfeertje gevolgd door een knallend refrein.

Burn
Stemmige pianoakkoorden openen dit nummer, waarna langzaam opkomend gedreun van de drums aankondigen dat dit nummer gaandeweg een wat harder rocktintje gaat krijgen. Dat knalt er dan ook dan ook daadwerkelijk in tijdens het refrein.

Holy War
Een catchy refrein gezongen door Steve Lukather met mooie vocale harmonieen dankzij leadzanger Joseph Williams. Tevens waagt de band die tegen wil en dank bekend is geworden door romantische ballads zich hier aan een stukje maatschappijkritiek (Have faith that every execution will be televised onto your phone).

Orphan
De eerste single, inderdaad het meeste radiovriendelijke nummer op het album. Al eerder door mij geplugd voorzien van de officiele promovideo. Filosofisch kun je natuurlijk twisten of je inderdaad nooit alleen op de wereld bent (You’re never alone in the world), maar muzikaal zit het nummer in ieder geval goed inelkaar.

Great Expectations
… was niet helemaal wat ik ervan verwacht had. #geintjenatuurlijk. Na een rustig pianointro met zang van David Paich drukt de band het gaspedaal hard in en word je met legio tempowisselingen, gitaarsolo’s en basloopjes om je oren geslagen. Het muzikale avontuur doet je soms denken dat je op een album van Yes of Dream Theater verdwaald bent geraakt, maar nee, dit is nog steeds Toto.

En verder: wil je een dosis Steely Dan gemixt met het sologeluid van Steve Lukather (Candyman / Luke)? Luister dan naar 21st Century Blues. Wil je een mix van 70’s Toto met Boz Scaggs en wat Chicago-achtige toeters, dan is het nummer Chinatown meer wat voor je.

Ben ik blij met dit nieuwe album? Jazeker! En natuurlijk sta ik op 30 mei in de Ziggo Dome om geheel live mijn fanboyschap aan de heren te laten blijken. Met eventuele jetlag, want ik ben dan krap een dag terug uit Tokyo. #deleven #lovemylife #hekstek #houhiermeeoppalstra #jaoke #ikstopal #doei

Geweldige noten

“Chea-hie-hie-hiep-tickets,” zing ik op de melodie van Vliegtickets.nl. Ik word meteen gecorrigeerd door de lange dame die op de andere helft van mijn bank ligt. Hm. Juist. Dat is nog even wennen, dat iemand me tegenwoordig op de meest vage jingles corrigeert.

Jingles en tunes. Ik ben een liefhebber. Er is zelfs een genootschap voor, wist u dat? (En ja, een paar van de CD’s die daar in de webwinkel staan heb ik inderdaad in mijn collectie staan). Ik kan urenlang op sites van producenten als Top Format, PURE Jingles, Reelworld of The Rocketeers door demo’s, showreels en andere collecties struinen of op YouTube op zoek gaan naar dat ene oude vage muziekje waarvan ik zeker weet dat hij zo-en-zo-en-hum-en-hummena ging.

De eerste jingle waarbij ik doorhad dat die dingen in mijn hoofd bleven hangen was “Straks bij RTL 4” (ooit overigens door Hans van Eijck voor TV10 gecomponeerd, maar dan als “Het is zover, het komt eraan, een nieuw kanaal: dit is TV10”). Door een foutje werd ooit een aankondiging van het weerbericht met John Bernhard zonder stem doorgezet naar Luxemburg, en natuurlijk stond deze jinglenerd toevallig met zijn bandrecorder bij de televisie, dus even later kon ik met mijn beste Jos Bergenhenegouwen-imitatie (want dat was natuurlijk jarenlang de stem van RTL 4) zelf vermelden wat er straks op televisie te zien was. Een overzicht van alles wat RTL 4 door de jaren heen aan audiovormgeving wist te bieden vind je trouwens op NieuwsTunes.

Andere oorwurmen die zijn blijven hangen: de uuropener van Yorin FM, “Jouw Nummer 1 Hitradio” (maar eigenlijk “Light Rock, and a lot of it, Light Rock 93.9, WLIT”), de tune van Ducktales (“Soms word je in het nauw gedreven, moet je rennen voor je leven” of eigenlijk: “D-d-d-danger! Watch behind you, there’s a stranger out to find you”), alles met “Dit is Veronica”, Moerman Meubel Promenade (“Het grootste wooncentrum van de regio in Hellevoetsluis-West”), op een of andere manier de tune van Bionic Six (een hele slechte tekenfilmserie die ’s middags om half vijf tijdens Telekids werd uitgezonden), maar ook de tunes van mijn favoriete series uit mijn kindertijd Mask en The Transformers. En natuurlijk: taa-ta-ta-ta-taa, de oude tunes van het RTL Nieuws.

Maar goed, ziehier dus: Straks bij RTL 4. In dit geval het weerbericht met Reinier van den Berg. En dan zie je ook gelijk de shiny 3D graphics die RTL 4 toen gebruikt, gemaakt door Willem van den Berg. Ja, daar was ik ook enorm fan van. Maar dat is misschien weer materiaal voor een volgend blogje.

Hey, hallo, een post

Ik bedacht me vanavond tijdens een gesprek dat ik hier al in tijden niet gepost had, en al helemaal geen stukken tekst die verder kwamen dan het verduidelijken van een quote of het promoten van een linkdump.

Dit is stiekem ook een linkdumpje, maar met een goede reden: in maart van dit jaar komt eindelijk het nieuwe album van mijn aller-uber-favoriete rockband Toto uit, en vooruitlopend hierop is er alvast een promovideo online gezet van de eerste single, Orphan, tevens gemaakt door Heather Porcaro, de dochter van Toto-toetsenist Steve Porcaro. Klik op play en geniet (of niet, in dat geval: klik weg, hang op, bel uw bank).