Author: Riemer Palstra

Vaarwel Michel (2)

Het daagde me toen ik vorige week Daphne (mijn ex-vriendin) aan de lijn had, en ook toen ik vandaag met mijn vader (die woensdag weer voor vele maanden naar Thailand vertrekt) aan het eten was: ik zie stiekem een beetje op tegen aanstaande zaterdag.

Wij (Nick, Menno en ik – “de Drie Musketiers”, zoals Michel’s vader ons noemde tijdens de crematie) gaan dan naar Michel’s zusje toe, vooral om een gezellige avond te hebben, maar ook om de laatste details rond de dood van Michel te bespreken. Van iemand die helemaal Web 2.0 was moet je ook bekijken wat er moeten gebeuren met zijn Hyves, zijn Facebook, zijn LinkedIn, en de server die hij bij ColoClue had hangen – dingen die je 10 jaar geleden niet had. En dan is het de bedoeling dat we dit hoofdstuk definitief afsluiten en verder gaan met ons leven. En dat blijft wat raar in mijn hoofd.

Het probleem bij mij is ook een beetje dat ik de volgende nummers nu nooit meer kan horen zonder aan Michel te denken:

  • Porcelain van Moby
  • No One But You (Only the Good Die Young) van Queen
    (met dank aan Michel’s collega’s bij Radio Veronica die het voor de crematie draaiden)
  • de live versie van Because The Night van 10,000 Maniacs
  • de extended versie van Promise You Made van Cock Robin
  • Michel van Anouk
  • Forever van Vertical Horizon
  • Wings of Time van Toto
  • Dichterbij Dan Ooit van Blof
  • 42 van Coldplay
  • My Last Breath van Evanescence

    • en:

  • Broken, van Seether featuring Amy Lee.

    • I wanna hold you high and steal your pain
    ‘Cause I’m broken when I’m lonesome
    And I don’t feel right when you’re gone away
    You’ve gone away, you don’t feel me, here anymore

    Thailand (2)



    IMG_4055, originally uploaded by Riemer Palstra.

    Het eerste wat ik zag toen we aankwamen bij het huis van mijn ouders ergens in de heuvels van Bangsare (vlakbij Sattahip): deze twee dames, al springend tegen het hekwerk. Waar we het in Nederland jaren zonder huisdieren hebben gesteld (nou ja, kippen in de achtertuin en een fretje aan de lijn), hebben mijn ouders dus nu twee honden. Zoals veel Thaise mensen, trouwens (al loslopend langs de snelweg zelfs, best gevaarlijk).

    Na aan de linkerkant van de auto van mijn ouders ingestapt te zijn (en goddank zit daar airco in), me even afvragend waar in hemelsnaam het stuur zich bevond en waarom de spiegels zo raar stonden wist ik me weer te herinneren dan men in Thailand links rijdt. Nou ja, links, of links in de berm, of ergens in het midden als je in aan het halen bent. Zolang je geen scooter, voetganger, hond, of zo’n koe die altijd in de middenberm staat te grazen raakt ben je redelijk veilig.

    Hoewel het regenseizoen was in Thailand, was het voornamelijk zonnig en boven de 30 graden. Als Nederlands-Thais mengproduct besefte ik me al snel dat ik niet ben gebouwd voor dat benauwde weer. Het gekke is, mijn moeder (een Thaise) ook niet, terwijl mijn vader (op en top Nederlander) enorm geniet van het weer daar.

    Een korte opsomming van waar ik allemaal ben geweest: natuurlijk Sattahip, Rayong en Pattaya (lekker in de buurt van het huis van mijn ouders), Bangkok (inclusief het shopping walhalla waar er twee gitaarzaken tegenover twee fotografiezaken zitten), Nakhon Ratchasima (met een winkelstraat die grotendeels dicht gaat om 18.00u ‘s avonds), het boerengat in-the-middle-of-nowhere waar mijn oma en tante wonen, en That Phanom (langs de rivier Mekong en dus de grens met Laos, waar kennissen van mijn ouders een zwembad en wat bungalowhuisjes hebben).

    Maar heb ik er ook echt wat uitgespookt? Nou ja, natuurlijk wel wat toeristische attracties bezocht, zoals de Pattaya Floating Market en de Nong Nooch Garden (zie ook mijn Thailand fotogallerij), maar verder was het vooral drie weken lang bijkomen, liggen puffen in de hitte en vooral mijn hoofd weer leegmaken na wat ingrijpende gebeurtenissen (waarvan het overlijden van Michel natuurlijk het dieptepunt was).

    Nu ben ik weer 2 weken terug in een aardig koud wordend Nederland, met mijn vader op sleeptouw. Hij heeft de auto verkocht, nu het huis nog. Iemand interesse in een vrijstaand huis in Lelystad? Nee? Nou ja, kon het proberen toch…

    Vaarwel Michel

    Michel, 1979 – 2009

    Michel J. van den Broek (31-07-1979 – 17-08-2009) was Junior Producer bij Radio Veronica en Sky Radio in Naarden en mede-oprichter van de website Onzin.Com. Velen kenden hem ook door zijn werk bij o.a. Amstelveen Lokaal, You FM, BNR NieuwsRadio en Rosa FM (radio), ColoClue (website en marketing), Demon Internet en XO / XB (Support).

    Michel leerde ik (Demon klant en later Demon medewerker) kennen via het Demon chatkanaal. Al snel bleek een van de datacenters van XB vlakbij mijn Genuity kantoor in Schiphol-Rijk te zitten en kwam ik hem daar voor het eerst tegen.

    Met Michel deelde ik een passie voor radio en muziek in het algemeen, vormgeving en productie in het bijzonder en Veronica in het heel erg bijzonder. We hebben uren besteed aan het afregelen van het geluid van een webradiostation, onder het genot van de Extended Version van The Promise You Made van Cock Robin en de live versie van Because The Night van 10,000 Maniacs.

    Omdat Michel ook begenadigd websiteknutselaar was zat ik met hem in het ‘Spiders’ Team van Netwerkvereniging ColoClue. Ook daar hebben we vele uren besteed, maar dan met het inelkaar zetten van een geheel nieuwe website met vernieuwde vormgeving.

    Minder dan 3 weken na zijn 30e verjaardag hebben we afscheid van hem moeten nemen. Vaarwel Michel.

    De foto is door mij gemaakt tijdens wat nu blijkt Michel’s allerlaatste Beat Radio Live uitzending in Zaandam, op 1 januari 2009.

    Condoleanceregister is nu open. Lees ook verder bij Arjan, Daphne en Naomi. Tevens een artikel op het Radio Veronica Fanlog en bij You FM. Eline La Croix over Michel.