Tag: stefan

Le(e)ning

“Hou oud zijn jullie? 23? 24?”

We nemen allebei plaats voor het bureau van Tabitha, bij de bank waar we een lening af willen gaan sluiten. We antwoorden dat we beide 18 zijn, laten haar even bekomen van de verbazing, en als ze zelf heeft plaatsgenomen op haar stoel vervolgt ze het gesprek.

We hadden het allemaal uitgebreid doorgerekend. In ieder geval wilden we, als we professioneel aan de slag gingen met webdesign en grafisch ontwerp, alle software legaal in ons bezit hebben. Dat vereiste wat gewroet door allerlei verschillende licenties, uitdenken van upgrade constructies en leveranciers afbellen voor prijzen, maar dat wat we nu op papier hadden, was wat we echt nodig hadden. Daar waren we zeker van.

Omdat we veel dingen in eigen handen wilden houden hadden we ook al plannen gemaakt voor 1 of 2 servers, die we op gingen hangen bij een provider in Hoofddorp. Dat moest wel zo goedkoop mogelijk, dus we gingen zoveel mogelijk hardware sprokkelen bij de computerzaak in Rockanje waar Tim die zomer had gewerkt. Na het doornemen van alle prijslijsten hadden we de benodigde onderdelen uitgezocht, en ook een offerte voor 2 computerserver chassis’ binnen. Voor het bedrag dat we in ons plan hadden opgenomen moest het lukken, daar waren we zeker van.

Qua personeel was het al helemaal simpel. We hadden een klasgenoot (Stefan) zover dat hij in zijn vrije tijd het een en ander aan Sales activiteiten voor ons zou uitvoeren, de rest aan organisatie, techniek en uitvoering zouden we met z’n tweeen bewerkstelligen, bij Tim op zijn zolderkamer. Zolderkamerhosting en WebDesing (sic) heet dat tegenwoordig. Eventuele personele groei zouden we nog zeker een jaar aankijken, eerst maar eens zien hoeveel opdrachten er zouden binnenstromen. Zo hadden we het dan ook begroot, want we waren zeker van onze zaak.

“Weten jullie wat. Ik weet een accountant hier in de buurt die ook andere startende bedrijven op weg heeft geholpen met hun business plan. Ik geef jullie zijn adres en telefoonnummer, en dan zie ik jullie graag terug als jullie dit alles gezamenlijk hebben uitgewerkt.”

Zeker van de juistheid van ons plannen verlaten wij het bankkantoor aan de Rijksstraatweg en stappen op onze fiets om richting het kantoor van de accountant in de Vesting te rijden. Die man kan ons nog zoveel vertellen, boven de 15.000 gulden gaan we echt niet uitkomen…

Feestje

“Dan houden we het nu bij een waarschuwing.”

Met een klap gaat de deur van ons kantoorpand aan de Bergweg in Rotterdam Noord weer dicht. Niemand die die klap boven de muziek uit hoort, maar we hebben die deur vaak genoeg horen klappen om te weten hoe het normaal klinkt. In ieder geval moeten we wat rustiger aan gaan doen, blijkbaar hebben er wat buren geklaagd over geluidsoverlast.

Misschien overbodig om te vermelden, maar we hebben dus een feestje. Het volledige kantoorpand zit vol met zuipende, voornamelijk studentikoze types, en ik ben ook niet meer geheel helder, want zo’n innemend type ben ik wel. Zowel het kantoorgedeelte als de achtertuin zit vol met feestende mensen, en de kelder is in recordtempo omgebouwd tot iets wat we tegenwoordig Lounge zouden noemen. Toentertijd noemden we het gewoon relaxkelder, met goede zit- en ligplekken, en een rook- en lichtshow om het geheel compleet te maken.

Ergens tussen een en twee uur ‘s nachts dut op de begane grond het feest een beetje in. Voordat ik in mijn bureaustoel in slaap val, besluit ik met Stefan en Gertjan een wandeling te gaan maken. Stefan zou binnenkort naar de Erasmus Universiteit gaan. Maar dan moest hij natuurlijk wel Woudestein weten te vinden.

Geen probleem, en dus begonnen we aan onze frisse wandeltocht van de Bergweg in Noord naar de Burgemeester Oudlaan in Kralingen. Van de exacte route weten we verder weinig meer, maar we kwamen in ieder geval langs het Politiebureau en we hebben wat over de Oudedijk gezworven. In ieder geval lukte het ons om Woudestein te bereiken, maar omdat daar verder niks viel te beleven, maakten wij rechtsomkeert en vertrokken weer richting kantoor.

Terug op kantoor treffen we een grotere selectie ingedutte mensen. Maar ja, het is vijf uur ‘s ochtends en over een paar uur begint de nieuwe werkdag weer. Wat is wijsheid?

In de kelder bekijken we om te ontnuchteren nog even The Matrix. Rode en blauwe pillen en de afwezigheid van een zekere lepel vliegen geheel langs ons heen. Terwijl de meesten van ons er ondertussen uitzien als een wrak heeft Tim op een een of andere manier toch een onuitwisbare grijns op zijn gezicht. Ik hoop dat enkele bakken sterke koffie de rest van ons ook weer zo op de been gaat helpen. We gaan vandaag allemaal wel iets eerder naar huis, dat is zeker.