Tag: lennart

Lente, zomer, en de rest

Tim en Anne

Het huwelijk van Tim en Anne dus. Ik kan het niet anders zeggen, een prachtige en indrukwekkende ceremonie, met als enige smet een ambtenaar van de Burgerlijke Stand die toch enigszins afweek van het gewenste scenario (ik zal er niet teveel over uitwijden, maar het was iets over lente, zomer, etc. In het kort kwam het erop neer dat als je net getrouwd bent het heel erg leuk is, en alles daarna alleen maar achteruit kan gaan. En bedankt!) Verder veel emotionele speeches, lekker eten, een mooi moment met het oplaten van de DreamFlyer lampions en een knallende afsluiting met een heuse vuurwerkshow (en het was nog lang onrustig in Rijsbergen). Wat plaatjes.

Een huwelijksfeest levert bijna altijd een weerzien met oude bekenden op. Aangezien Tim en ik op dezelfde school hebben gezeten en hetzelfde bedrijf hebben gehad ontkom je daar hier zeker niet aan. Tanne heeft nog steeds dezelfde streken (constatErik), Lennart is nog steeds Lennart (we hebben het nog steeds over dezelfde vlekken) en Arno en ik zijn het na lang beraad met elkaar eens dat we op lange vrouwen vallen (dat Jolanda, Arno’s vrouw, en 1,75m naast ons stond, hielp denk ik mee). Later op de avond komt zelfs oud-ThinkQuest’er Zane nog uit Stuttgart aanrijden, en staat truelogiX-collega Marina met haar dochter ook opeens voor mijn neus.

Het door mij zo onschuldig geachte Zundert valt gelijk van zijn voetstuk, als ik vanaf de Belgische grens het dorp binnenrijd en daar gelijk twee borden zie staan voor een seksclub. ‘s Avonds rijd ik weer via Belgie terug en tank bij het Shell station op Hazeldonk-Oost. Nadat ik mij langs een Franse vrachtwagen wurm, krijg ik van de kassamedewerker een Efteling folder en 14 Eftelingzegels in mijn handen gedrukt.

“Pomp 13? Ah, de gelukspomp. Nou, het treft meneer, u krijgt extra Eftelingzegels!”

Lachend kijkt Pardoes de Tovernar me aan vanaf de paarse folder. Dit moet gewoon een slechte grap zijn.

Een klein scheurtje

“Zie jij dat nou ook?”

De sticker. DE sticker. DE STICKER. Het kale raam van ons pand aan de Bergweg 37d was eindelijk weer voorzien van een logo. Al in de week nadat we het gebouw waren ingetrokken hadden we de letters van de verhuurder (de rode letters ESSAY van Essay Opleidingen) van het raam afgehaald, en sindsdien moest iedereen die langs kwam lopen of rijden zich afvragen wat er in hemelsnaam voor stel studenten achter laptops in dat pand zat. Nu was dat mysterie voorbij.

truelogiX. Het stond er echt. Je kon het vanaf de overkant van de Bergweg nog lezen. Een licht transparante witte achtergrond met zwarte omlijning. Daarbinnen de zwarte en blauwe letters van de naam, zoals altijd fout gespeld met een kleine letter T en een hoofdletter X.

Terwijl Karlijn driftig truelogiX mappen aan het vouwen is (tja, er moest toch ergens een stap in het proces ontbreken om die dingen zo goedkoop gedrukt te krijgen) staren Arno en Lennart naar het raam. Het “Zie jij dat nou ook?” dringt nu een beetje bij me door en ik ga bij ze staan.

Een scheurtje. In het raam. Van net boven waar de sticker begint tot ergens in het midden van de sticker. Stonden er net drie jongens achterin de voorkamer naast een lange kast waarin alleen een EHBO doos lag opgeslagen naar voren te staren, nu stonden ze alledrie voorin de kamer bijna met hun neus op het raam.

Als iemand op dat moment een foto had gemaakt zou dat het een en ander aan gegniffel en gegrijns opleveren. Drie jongens met hun hoofden bijna tegen een ruit aangedrukt, praktisch in hun eigen wasem en vetvlekken, met daarboven het woord ‘truelogiX’. Wij, als de drie wijzen uit Zuid-Holland, besluiten dat het raam niet ter plekke uit elkaar zal vallen, en gaan weer over tot de orde van de dag.

De scheur is in de loop van de tijd blijven groeien, maar niet tot dramatische proporties. Op het moment dat we van de Bergweg naar de Baan, en daarna naar de Elisabethlaan verhuisden was het raam nog heel, maar wel met scheur. We zouden het wel typisch hebben gevonden als met de ondergang van truelogiX ook dat raam uitelkaar zou zijn gesprongen, maar het mocht niet zo zijn.

Bergweg 37d werd o.a. La Belle Brocante, en is nu ‘t Winkeltje, maar elke keer dat ik er langsloop valt me geen scheur meer op. Heeft iemand toch uiteindelijk die ruit vervangen? Opvallend overigens dat bijna elke keer dat ik er langskom er weer een ander bedrijfje zit. Zou dat pand dan toch vervloekt zijn?