Het is MCI dan toch gelukt, ze zijn uit Chapter 11 status. (Iets wat mijn voo
rmalige werkgever alleen lukte door de tent te verkopen aan onze vrienden van het Derde Niveau en de resten te verdelen, en daarna de boel te sluiten). Na e
en hoop schandalen hoopt het voormalige Worldcom nu als een Phoenix uit de as te mogen verrijzen. We zullen zien…

Oh alsjeblieft zeg, er is nu nog iets dommers dan chatten via teletekst uitgevonden: je e-mail lezen vi
a teletekst. Voor deze uiterst onveilige methode van het lezen van e-mail moet je dan nog betalen ook. What’s next?

Als fervent frisdrankdrinker (eh, hoewel ik ook van andere drankjes hou ja 🙂 merkte ik Coca Cola’s aankondiging van C2 op. Een soort Coca Cola Light Light dus, naast de al bestaande Coca Cola, Cherry Coke, Vanilla Coke, Diet Coke
Vanilla, Diet Coke Lemon en Diet Coke Lime. Tijd voor een grotere koelkast?

Vermakelijk, maar ook hoogst irritant: met uitzicht over het Florapark, het Floradorp en het Floraparkbad het passeren van een boot afwachten, om daarna (ge
lukkig) de brug weer dicht te zien gaan en vervolgens… gaan de slagbomen niet meer open. Het waarschuwingssignaal bleef netjes klinken en de lampen bleven
mooi rood knipperen. Bij het uitblijven van een volgende boot of het opnieuw opengaan van de brug besloten alle wandelaars en fietsers onder ons maar even
onder de slagbomen door te kruipen. Het rode Vespa karretje achter ons had echter wat minder geluk…

Arjan’s relaas over jobhoppen deed mij weer terugdenken aan wat ik vroeger wilde worden. Als kl
euter piloot, maar toen ik een tijd later een bril moest (toen al zo’n -3 aan elke kant, wat nu -5 is geworden) heb ik dat maar opgegeven. Daarna lange tijd
architect, maar gezien een combinatie van gebrek aan motivatie, of zeg maar gerust desinteresse, op het gebied van sommige exacte vakken en extreme onhandi
gheid was dat misschien ook niet een al te goed idee. Ik kon wel redelijk tekenen, en was ook bij tijd en wijlen creatief, pielen op mijn gitaar ging me red
elijk af, ik maakte wel eens geluiden die op zingen leken, kon doen alsof ik diskjockey was, maar… Sinds groep 4 van de basisschool had ik echter een ande
re hobby opgebouwd, welke ik de hele tijd in mijn achterhoofd groot als HOBBY wilde blijven bestempelen. Toch ben ik uiteindelijk in de computers en
in de internetwereld terechtgekomen, eerst als webdesigner, maar alweer zo’n 5 jaar als technicus/systeembeheerder. Ik kan denk ik gewoon niks anders. Ik be
n zoals een leraar dat vroeger wel eens zei een professor in de Nietweetkunde.