“Wow!”
Roger en ik kijken een beetje overdonderd naar de grote rode Amerikaanse huurauto die voor ons is geregeld. We staan bij Boston Logan airport, en hebben hier in de buurt zo’n 2 weken cursussen gevolgd in Burlington, Woburn en Cambridge, en ondertussen heel wat van de omgeving gezien. Sebastiaan en Coen zijn richting zonnigere oorden vertrokken, Regnier en Jolanda zijn weer op weg naar Nederland, en Roger en ik moeten nu naar Carteret, New Jersey. Een tiental kilometer van New York af, onder de rook van Newark.
Er waren eigenlijk al allerlei vluchten ons geboekt, maar Roger en ik hadden het plan opgevat om de trip Boston – New Jersey fijn met de auto te maken. Dat scheelt een hoop frustraties op de luchthaven, en Roger heeft het eigenlijk niet heel erg op vliegen. Let wel, dit was in juni 2001, dus nog enkele maanden voordat 11 september plaatsvond. Dat het KLM toestel dat ons weer naar Amsterdam bracht inderdaad vanaf Newark was vertrokken, maakt het alleen maar toevalliger.
Carteret blijkt een saai, grijs en lelijk industriestadje te zijn, met wat huizen, heel veel olietanks en natuurlijk een McDonalds. We verblijven de komende tijd in het Holiday Inn, wat we al snel ‘Trucker’s Inn’ dopen, want de parkeerplaats staat echt vol met vrachtwagens. De enige andere ‘normale’ auto die er staat, blijkt van de manager van onze vestiging in Carteret te zijn, Glenn. Hij is hier net als interim naartoe gehaald, en verblijft ook in dit hotel.
Na veel onderhandelen met Roger (ik had toen mijn rijbewijs nog niet) komen we overeen toch een dagje naar New York te gaan. Wie weet hoe lang we hier niet meer in de buurt zouden komen, en daar is Roger het eigenlijk wel mee eens, alhoewel ik enige vertwijfeling in zijn blik zie als we New York binnenrijden en hij direct allerlei gele taxi’s moet ontwijken die levensgevaarlijke capriolen uithalen. We vinden uiteindelijk een parkeergarage waar we het rode Amerikaanse gevaarte stallen, en beginnen aan onze wandeling door de stad die nooit slaapt.
Dit is het dus. Times Square, 42nd Street, Broadway, Fifth Avenue. Hoe nuchter ik ook ben, een enorm gevoel van blijdschap en spanning maakt zich van mij meester, terwijl ik daar midden in Manhattan sta. Ik klik wat met mijn fototoestel en Roger maakt een opmerking over de dikke mensen die er hier op straat rondlopen. Ons dieet van de afgelopen weken bestond uit McDonalds, Dunkin’ Donuts, Subway’s, Finagle a Bagel en trips naar de Mexicaan waar we veel te grote borden Chicken Nacho’s als lunch kregen voorgeschoteld. Met extra Sour Cream, natuurlijk.
We lopen verder en zien de MTV Studio’s met uitzicht op Times Square, het Ed Sullivan Theatre waar elke avond The Late Show with David Letterman wordt opgenomen, en komen ook allerlei andere gebouwen van NBC en CBS tegen. We slaan wat souvenirs in en kijken op de klok. We hebben toch al meer uren hier in de stad doorgebracht dan we dachten, en keren terug richting ons hotel.
Naar New York toe rijden is best makkelijk vanuit New Jersey, maar New York uitrijden en denken dat je makkelijk wel een willekeurige straat en/of brug kan pakken en rustig je weg terug kunt vinden, dat is een redelijke vergissing. Hoe we het voorelkaar krijgen weet ik niet, maar we rijden opeens langs JFK Airport, vragen de weg bij een tankstation in Queens, herinneren ons dat we over de George Washington Bridge waren gekomen (dwars door Fort Lee, waar we het CNBC gebouw hadden gezien), moeten op zoek naar de Tappan Zee Bridge of de Holland Tunnel en rijden uiteindelijk over de Verrazano Bridge. Daarna rijden me nog een hele tijd door onbekend terrein op zoek naar de New Jersey Turnpike, want dat is de enige weg in New Jersey die we nog een beetje zouden herkennen.
Roger en ik klagen tegen elkaar dat het wel erg idioot is dat nou die ene afslag naar Tappan Zee Bridge (laten we het even afslag 16 noemen) nergens te vinden was en dat we alleen konden kiezen tussen 15 en 17. We betalen weer tol om de Turnpike op te mogen en keren een stuk later dan verwacht terug in ons hotel. Zo hebben we tenminste toch nog een heel stuk New York en New Jersey gezien. Als we met onze koffers op Newark Airport staan vertel ik Roger dat ik ooit nog wel een keer terug wil naar New York, maar dan voor meerdere dagen. We zijn het er al snel over eens dat hij dan niet met mij meegaat. Leaving New York is never easy.
