Ja, ik had ook een homepage

Grappig. Ik werd er eerder vanavond door iemand aan herinnerd hoe leuk het soms is om een eigen website te hebben. Van ongeveer 1998 t/m 2002 had ik (eerst in m’n eentje en daarna samen met Rasmus Isaksen uit Noorwegen) de Toto Goin’ Homepage (haha, snapt u hem. Goin’ Home en Homepage, bwoehahah… uche. uche.) In het begin een lekker simpele website (want ik was zelf maar met 56k aan het inbellen bij NET of Demon Internet) en later wel wat zwaarder (want toen had ik Chello of Demon/XS4ALL ADSL – een betere website begint bij jezelf).

U snapt het al, een fansite over de Amerikaanse rockband Toto, waar ik sinds ongeveer 1993 al aandachtig naar luister en later ook trouw concerten van ben gaan bezoeken. (Later zijn hier legio andere Rock, Pop, Alternatief, Hardrock, Gothic, Metal, Classic Rock en weet ik veel wat interesses bijgekomen, maar Toto was de eerste).

We kregen CD’s toegestuurd van o.a. het Mecca project van Fergie Frederiksen, om alvast te recenseren voor de website, en allerlei mensen stuurden mij foto’s toe om in te scannen en eventueel op de website te gebruiken (en dan bedoel ik niet alleen twee portretfoto’s van iemand uit Enschede, maar ook gewoon iemand uit Texas die mij even een heel fotoalbum toestuurt).

Naast de website was ik ook nog druk met Toto bezig op de toen nog actieve Mailinglist. Daar kwam ik ook met vele Nederlandse fans in contact, die mij o.a. konden voorzien van een uitgebreide MP3 collectie, mijn mond deden openvallen met een enorme collectie foto’s en video’s verzameld over de jaren of mij een backstage pas in de handen konden drukken zodat ik opeens in Ahoy’ naar de achterkant van het podium werd getrokken. Mensen waarmee ik jaren later nog wel eens mail of krabbel. (Zo is een oude Totofiel tegenwoordig auteur van een handige tool genaamd Hitman Pro. Nu draai ik alleen geen Windows, maar Linux en Mac OS X, maar het gaat om het idee).

Fast forward naar 2007. Ik ben net klaar met mijn sollicitatiegesprek bij de Publieke Omroep (en sorry, ik had toen mijn [x] Ongeschikt t-shirt nog niet, anders had ik hem wel even aangetrokken) en hoor iemand met een hoge piepstem ‘Rriieeeemeeer’ roepen. Uit een hoekje van de Peperbus komt mede-Totofiel Willemijn tevoorschijn, die dan al bij NPO ICT blijkt te werken. De Toto website heb ik al jaren niet meer, de mensen die ik erdoor heb leren kennen kom ik nog bijna dagelijks tegen.

Lente, zomer, en de rest

Tim en Anne

Het huwelijk van Tim en Anne dus. Ik kan het niet anders zeggen, een prachtige en indrukwekkende ceremonie, met als enige smet een ambtenaar van de Burgerlijke Stand die toch enigszins afweek van het gewenste scenario (ik zal er niet teveel over uitwijden, maar het was iets over lente, zomer, etc. In het kort kwam het erop neer dat als je net getrouwd bent het heel erg leuk is, en alles daarna alleen maar achteruit kan gaan. En bedankt!) Verder veel emotionele speeches, lekker eten, een mooi moment met het oplaten van de DreamFlyer lampions en een knallende afsluiting met een heuse vuurwerkshow (en het was nog lang onrustig in Rijsbergen). Wat plaatjes.

Een huwelijksfeest levert bijna altijd een weerzien met oude bekenden op. Aangezien Tim en ik op dezelfde school hebben gezeten en hetzelfde bedrijf hebben gehad ontkom je daar hier zeker niet aan. Tanne heeft nog steeds dezelfde streken (constatErik), Lennart is nog steeds Lennart (we hebben het nog steeds over dezelfde vlekken) en Arno en ik zijn het na lang beraad met elkaar eens dat we op lange vrouwen vallen (dat Jolanda, Arno’s vrouw, en 1,75m naast ons stond, hielp denk ik mee). Later op de avond komt zelfs oud-ThinkQuest’er Zane nog uit Stuttgart aanrijden, en staat truelogiX-collega Marina met haar dochter ook opeens voor mijn neus.

Het door mij zo onschuldig geachte Zundert valt gelijk van zijn voetstuk, als ik vanaf de Belgische grens het dorp binnenrijd en daar gelijk twee borden zie staan voor een seksclub. ‘s Avonds rijd ik weer via Belgie terug en tank bij het Shell station op Hazeldonk-Oost. Nadat ik mij langs een Franse vrachtwagen wurm, krijg ik van de kassamedewerker een Efteling folder en 14 Eftelingzegels in mijn handen gedrukt.

“Pomp 13? Ah, de gelukspomp. Nou, het treft meneer, u krijgt extra Eftelingzegels!”

Lachend kijkt Pardoes de Tovernar me aan vanaf de paarse folder. Dit moet gewoon een slechte grap zijn.